Magiczna wyspa Olchon

O jeziorze Bajkał wiemy wszyscy, ale czy ktoś kiedykolwiek słyszał o wyspie Olchon? Ja też nie i nigdy nie przypuszczałam, że mogę się tu znaleźć, ale od kiedy zobaczyłam zdjęcia klifów, Skały Szamana i nieba nad nią, byłam pewna, że to miejsce dla mnie. Właśnie tu, nad brzegiem najgłębszego jeziora na świecie, robię sobie "wakacje od wakacji"...

Wyspa nie jest duża, a jednak piaszczyste stepy i zbocza porośnięte lasem zdają się ciągnąć w nieskończoność. Nie ma tu dróg...to znaczy prawdziwych dróg. Istny raj dla kierowców rajdowych i udręka dla pasażerów. Zanim marszrutką dojechałam do Chużyru- największego miasteczka wyspy- mój tyłek został stłuczony na kwaśne jabłko, a ja w duchu dziękowałam za każdą ekstra fałdkę dodatkowo amortyzującą wstrząsy :) Olchon zamieszkują głównie Buriaci (lud południowosyberyjski, prowadzący niegdyś koczowniczy tryb życia) i nieliczni Rosjanie. Populacja wyspy stanowi ok 1500 osób, z czego większość żyje właśnie w "stolicy" Chużyrze. Miasteczko jako żywo przypomina plan filmowy "Siedmiu wspaniałych" bądź innego westernu- byle jak sklecone drewniane domostwa, bezpańskie psy i bydło szwendające się ulicami i wszechobecny kurz. Tylko zamiast koni i kowbojów- nieobliczalni Rosjanie na kładach i w UAZ-ach beztrosko pędzący po wertepach.  
Miasteczko może najpiękniejsze nie jest, ale za to tuż za nim znajduje się bodajże najbardziej znany i słynący ze swojego majestatu punkt na Olchonie- Skała Szamana. Wg wierzeń Buriatów w jaskini przeszywającej skałę na wylot mieszkał pan wyspy Burchan. Do dziś szamani z całego świata przybywają nad Bajkał, by odprawiać rytuały i czerpać moc z tego świętego miejsca. Świętościami są również serge- drewniane pale wbite w ziemię z charakterystycznymi żłobieniami dzielącymi symbolicznie świat na trzy części- górna jest dla bóstw, środkowa dla żyjących, a dolna dla zmarłych. Niegdyś środkowa bruzda służyła do przywiązywania uzd koni wędrujących Buriatów. Obecnie na palach wiesza się kolorowe szarfy i wstążki (w zależności od wysokości stanowią ofiarę dla bogów, ludzi lub zmarłych).

Tajemnicza Szamanka

Drewniane serge ze wstążkami życzeń

Widok na Chużyr

Oczywiście w miasteczku musi być potańcówa

Informacje praktyczne

Na wyspę Olchon dojedziemy busem z Irkucka (oficjalny odchodzi z dworca autobusowego o godz. 9 i 11, koszt 500 rubli + opłata za bagaż 100 rubli, czas podróży około 6 godz, w zależności, ile trzeba będzie czekać w kolejce na prom). Nam udało się wjechać na statek już po 20 minutach. Warto w Irkucku kupić od razu bilet powrotny, bo na wyspie liczą już sobie minimum 800 rubli. Są też częste marszrutki na Olchon spod dworca w Irkucku, ale również się cenią (800 R), a komfort i czas podróży wcale nie lepszy. Są jednak rozwiązaniem jeśli spóźniliśmy się na autobus lub brakło miejsc.

Gdzie nocować na wyspie?  Opcji jest kilka:

- Można wybrać jeden z kilku luksusowych (jak na tutejsze warunki) hoteli- z wifi, kanalizacją, prysznicami. Przeważnie są to większe i solidniejsze budynki, choć wciąż drewniane. Ceny od 800 R za noc (14 euro) + śniadanie 300 R. Najbardziej znanym tego typu miejscem jest turbaza Nikity (świetny marketing!)- ale znajomy Koreańczyk tam nocujący zdradził, że pobyt kosztuje aż 1300 R...dla mnie za dużo

- Dla ludzi uprawiających aktywnie couchsurfing (wymiana noclegów za darmo) wspaniałą informacją będzie wieść, że w Chużyrze CS działa! Już dwa lata temu namierzyłam Sergieja i jego otwarty dla wszystkich dom. Tam też skierowałam pierwsze kroki. Sergiej okazał się fantastycznym człowiekiem, niestety nie byłam przygotowana na warunki, jakie zaproponował (spanie na materacu w namiocie typu mamut z ósemką innych osób). Nazwijcie mnie hodowlanym kurczaczkiem, ale z moim wciąż rozwijającym się przeziębieniem nie miałam po prostu ochoty nocować na ziemi :) W każdym razie miejsce to cieszy się niezwykłą popularnością wśród backpackersów, jest za free, a atmosfera panuje tam niesamowita... Cóż, może następnym razem...

- Kolejną opcją jest po prostu własny namiot... na wyspie nie brakuje miejsc, gdzie możemy być zupełnie sami, Bajkał dostarcza wody do mycia i picia...nic, tylko biwakować i cieszyć się przyrodą...

- Rozwiązanie mojego problemu znalazło mnie samo. Po nieudanej próbie couchsurfingowej nie miałam pojęcia, gdzie będę nocować. Ponieważ na głodnego żadne pomysły nie przychodzą do głowy, udałam się do Caffe Olchon, a tam po spałaszowaniu barszczu i kartoszków, dowiedziałam się, że są wolne pokoje u pani restauratorki. Tym sposobem trafiłam do Olgi i jej rodziny. Za 450 R mieszkam sobie w drewnianym domku, za drugie tyle mam wyżywienie (a Olga świetnie gotuje!). Co prawda, za kran służą plastikowe pojemniki z dozownikiem, które wcześniej trzeba napełnić wodą, toaletą jest wychodek na końcu podwórza, a prysznic codziennie biorę, polewając się wodą z miski w gorącej ruskiej bani, ale kto by się przejmował takimi drobiazgami :) Jest klimat!

Zadomowiłam się już na wyspie. Mam swoje rytuały i ulubione ścieżki. Spędzę tu ponad tydzień. W następnej relacji napiszę, co przez ten czas można robić na Olchonie, jak wyglądają ruskie potańcówki i dlaczego niczym nasz słynny były prezydent musiałam skakać przez płot... :)

Ruska bania na kółkach- najpierw sauna, a potem kąpiel w Bajkale

Tutaj można przychodzić codziennie i się nie znudzi

Mój pokoik na końcu świata

Kuchnia, salon i miejsce spotkań w jednym